Είδος: Indie Rock / Dream Pop / Shoegaze / Post Punk / Lo-Fi
Κυκλοφορεί: 25 Ιουνίου 2012
Βαθμολογία: 7
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Human , How Long Have You Known , Doused
Κυκλοφορεί: 25 Ιουνίου 2012
Στο ντεμπούτο αυτό των DIIV, η γνωστή post punk εκδοχή της indie rock συναντά τις shoegaze φόρμες και τα dream pop φωνητικά, υπό τη retro ατμόσφαιρα της lo-fi παραγωγής. Η ιστορία μοιάζει (και είναι) χιλιοακουσμένη. Σε πόσες ακόμα indie μπαντούλες θα δώσει υπόσταση η περίοδος 80's - early 90's; Πόσο ακόμα θα βομβαρδιζόμαστε με αυτά τα ξεψυχισμένα (και ως ένα βαθμό δήθεν) φωνητικά; Ως πότε θα καλύπτει το κενό δημιουργικότητας της εποχής μας αυτή η "instagram" λογική του retro και του vintage, που ωραιοποιεί τις μετριότητες;
Αν ξεπεράσει κανείς τα παραπάνω (σχεδόν) φιλοσοφικά ερωτήματα και αν δεχτεί ότι το συγκρότημα ουσιαστικά δε φέρνει τίποτα καινούριο και δεν εισάγει το παραμικρό προσωπικό στοιχείο που θα του προσέδιδε ενδεχομένως ταυτότητα, τότε μπορεί να βρει αρκετό ενδιαφέρον στον εν λόγω δίσκο. Είναι δίσκος απόλυτα συνειδητοποιημένος και αξιοπρόσεκτα καλός σε αυτό που είναι, όσο περιορισμένο και αν είναι το πλαίσιο αυτό. Τα κομμάτια δεν ξεφεύγουν καθόλου από το μοτίβο του είδους, εκπλήξεις δεν υπάρχουν, συχνά η μουσική φλερτάρει με τη μονοτονία, ωστόσο δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η ατμόσφαιρά του σε ταξιδεύει, ούτε ότι η κιθάρα (που αποτελεί τη βάση και το σημαντικότερο συστατικό όλων των κομματιών) κάνει μικρά θαύματα, ιδιαίτερα στα instrumental μέρη.
Εν ολίγοις, το Oshin είναι ένας δίσκος που ξεχωρίζει σε ένα είδος υπερκορεσμένο. Για όσους αγαπούν τη συγκεκριμένη μουσική και αισθητική, προτείνεται ανεπιφύλακτα. Για όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με κάτι τέτοιο, είναι μία πολύ καλή πρώτη γνωριμία. Για τους υπόλοιπους, ένα ακόμα αξιοπρεπές debut album που θα μπορούσε ίσως να προοικονομεί μία ενδιαφέρουσα συνέχεια.
Αν ξεπεράσει κανείς τα παραπάνω (σχεδόν) φιλοσοφικά ερωτήματα και αν δεχτεί ότι το συγκρότημα ουσιαστικά δε φέρνει τίποτα καινούριο και δεν εισάγει το παραμικρό προσωπικό στοιχείο που θα του προσέδιδε ενδεχομένως ταυτότητα, τότε μπορεί να βρει αρκετό ενδιαφέρον στον εν λόγω δίσκο. Είναι δίσκος απόλυτα συνειδητοποιημένος και αξιοπρόσεκτα καλός σε αυτό που είναι, όσο περιορισμένο και αν είναι το πλαίσιο αυτό. Τα κομμάτια δεν ξεφεύγουν καθόλου από το μοτίβο του είδους, εκπλήξεις δεν υπάρχουν, συχνά η μουσική φλερτάρει με τη μονοτονία, ωστόσο δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η ατμόσφαιρά του σε ταξιδεύει, ούτε ότι η κιθάρα (που αποτελεί τη βάση και το σημαντικότερο συστατικό όλων των κομματιών) κάνει μικρά θαύματα, ιδιαίτερα στα instrumental μέρη.
Εν ολίγοις, το Oshin είναι ένας δίσκος που ξεχωρίζει σε ένα είδος υπερκορεσμένο. Για όσους αγαπούν τη συγκεκριμένη μουσική και αισθητική, προτείνεται ανεπιφύλακτα. Για όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με κάτι τέτοιο, είναι μία πολύ καλή πρώτη γνωριμία. Για τους υπόλοιπους, ένα ακόμα αξιοπρεπές debut album που θα μπορούσε ίσως να προοικονομεί μία ενδιαφέρουσα συνέχεια.
Βαθμολογία: 7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου